IK roep het al een tijdje. De trein die antibiotica heet zit op een dood spoor. Aan duivenmelkers is dit item niet besteed. De meesten gaan gewoon door met het verstrekken van Paratyfuskuren in het najaar zonder een gedegen onderzoek. Onder het mom van “baat het niet, dan schaadt het niet”. In het seizoen zogenaamd ontsmetten tijdens de vluchten en kuren tegen niet aanwezige ziekten om duiven zogenaamd schoon te maken. Hoe ernstig dit alles is las ik in het DVNH. Hieronder een stukje hiervan.
Een groot aantal bacteriën in mediterrane landen is inmiddels ongevoelig voor alle antibiotica. Via lichamelijk contact, water of voedsel kunnen Nederlandse toeristen ze op vakantie eenvoudig binnenkrijgen. Ook een bezoekje aan een buitenlands ziekenhuis kan iemand een resistente bacterie opleveren. Thuis dragen besmette patiënten die weer over aan bijvoorbeeld gezinsleden.
Afgelopen zomer hebben alle EU-landen onderling afspraken gemaakt. Om het tij te keren, moet onder meer het totale antibioticagebruik in 2030 met een vijfde zijn gedaald. Met name voor het oosten en het zuiden van Europa betekent dit dat er veel werk aan de winkel is. „Maar steeds meer landen lijken eindelijk doordrongen van de urgentie”, zegt Monnet. „En beseffen dat het erop of eronder is de komende jaren.”
Mij werd wel eens gezegd dat je beter met antibiotica op het podium kon staan dan zonder er naast. Niet alleen de duivensport is aan antibiotica onderhevig. Erger, het menselijk bestaan. En de duivensport, die kabbelt voort.
Hoe lang nog duivensport?
Dat is mijn volgende vraag. In het partijprogramma van de Partij voor de Dieren las ik dat de duivensport in Nederland verboden moet worden. Kijk, dan hebben we toch aandacht getrokken. En dan vooral niet in positieve zin. Dit lezend denk ik terug aan de laatste vlucht voor jonge duiven dit seizoen. Een NPO-bestuur die geen beslissing durfde te nemen v.w.b. het hitteprotocol. Vervolgens was het een grote chaos over het wel of niet inkorven. Bij ons werd tegen de regels van het protocol ingekorfd. “Schuld van het afdelingsbestuur” hoorde ik. Zou kunnen maar liefhebbers hadden, net als mij, kunnen zeggen ik doe niet mee. Ik ga mijn duiven gewoon volgens de regels op 1 nacht mand inkorven voor een afstand die dan ook volgens de regels van toepassing is. Welzijn van dieren, in dit geval mijn duiven, moet altijd voorop staan en niet een kampioenschap of geld. Het moge duidelijk zijn dat wij ons zelf als duivensport niet echt een dienst bewijzen of bewezen hebben. We gaan zien wat de toekomst ons gaat brengen. Op deze voet verder gaan lijkt mij in ieder geval geen optie.
