Het zal enige jaren geleden zijn. Mijn duiven werden ingeënt tegen paramyxo. De omstandigheden waren als die van vandaag, koud. Na de enting hadden enkele duiven, voor zover ik mij kan herinneren, behoorlijke o.a. entreacties zoals bulten in de nek. Ik deed navraag bij een erkend dierenarts. Die kon mij vertellen dat onder koude omstandigheden de entstof te koud kon worden waardoor dus een entreactie kon ontstaan. Met name entstof op oliebasis was hier gevoelig voor. Weer iets geleerd dacht ik. Afgelopen zaterdag stond de paramyxo enting weer op het programma. Ook nu dus koud weer. Nooit Aan het voorgaande gedacht. Na een paar duiven geënt te hebben zag ik ineens 1 van mijn kweekdoffers in elkaar zakken. Die bleef voor dood in de ren liggen. Na een kleine minuut kwam er toch weer wat leven in de brouwerij en een tijdje later was meneer weer boven Jan. Niets aan de hand dacht ik dus. DE volgende morgen zag ik bij binnenkomst in het hok een doffer dood in de hoek liggen. In blakende gezondheid het loodje gelegd. Let op, alleen dus een enting tegen paramyxo en geen paratyfus. Dragers vertelde mij een liefhebber. Waarvan vroeg ik. Paramyxo? Dragers en het acuut dood gaan van duiven tijdens een paramyxo enting heeft niets met elkaar te maken. Alleen een enting met levende entstof tegen paratyfus kan dragers de nek om doen maar dan geleidelijk en niet acuut. Het slachtoffer was mijn beste doffer in 2021. Een zoon van de Belg 96. En dat is dan wel weer balen. Wat heb ik nu dus geleerd. Enten tegen paramyxo moet je voor de winter doen en niet in. En ent je wel in de winter dan met temperaturen ver boven nul. Ik heb mij les weer geleerd.
Last.
Tis wel wat. De winter is nog maar net begonnen en het is meteen bingo. Koud en nog eens koud. Voor de duiven is het niet zo erg. Wij liefhebbers hebber hier meer last van. Hokken schoonmaken bestaat meer uit kappen dan schrapen. De mest blijft dan ook liggen totdat de dooi in treedt. Dat zal overigens niet lang meer duren zoals het er nu voor staat. En dan de drinkpan. Dat is de grootste ellende op het hok. S’ nacht op het hok laten staan is geen optie. Dan ben je de volgende morgen aan de beurt of je moet met de waterkoker ten strijde trekken. Al met al is het geen pretje. Het is gelukkig maar een hobby. De ellende bij sommige mensen is in huis niet te overzien. Lange rijen bij de voedselbanken, mensen die de kachel uit laten vanwege de hoge gasprijs, kinderen die geen goed eten krijgen vanwege toerenhoge voedselprijzen. In wat voor land leven we toch. Dat we dit laten gebeuren kan ik niet bevatten. Gelukkig ontspring ik deze dans van ellende op dit moment. Dit alles is peanuts vergeleken met wat in een duivenhok gebeurd. Door dit alles zal de duivensport straks ook nog alleen uit melkers bestaan die nog een paar zakcenten hebben. De keuze voor voedsel kopen of duiven spelen lijkt mij niet zo moeilijk. Tel daarbij ook nog de prijsverhogingen die zullen worden doorgevoerd. Dit laatste is nog niet zeker maar een blik in de glazen bol doet het ergste vermoeden.
