Laat.
Afgelopen week heel druk op het werk. Iets van salarisbetaling, achterstanden en nog meer stelden mij niet in staat om iets op papier te zetten. Tenminste, ik had niet de puf om dit te doen. Tel daarbij de uitwedstrijden van mijn voetbalclub, dan wordt de tijd wel heel schaars. Spannend is dit overigens wel. Dan de duiven, daar gaat deze site namelijk over. Ik had u verteld dat de oefenvlucht vanuit Duiven bepaald niet soepel verliep. Sterker, het was een complete puinhoop. En dat nadat ik op de trainingsvlucht toch mooi de eerste gepakt had. Blijkbaar meer geluk dan wijsheid. De conditie zat niet op de duiven. Na genoemd debacle was het wachten op de duiven vanuit Weert niet alleen voor mij maar ook voor de duiven een (te) zware opgaaf. Ze vielen massaal door de mand en de hele ploeg liet het min of meer af weten. Dit leverde duidelijk een deukje op in het blikje zelfvertrouwen. En dat blikje is, zeker na afgelopen jaar, niet al te groot. Wel weer een meevaller was de terugkeer van alle duiven in de middag. Dit is volgens mij een graadmeter wat betreft gezondheid en conditie. De eerste is goed, de tweede duidelijk minder. Afgelopen vrijdag alle doffers weer mee gegeven met de verwachting dat het alleen maar beter kan worden en niet meer minder. Na een lossing om 2 uur in Tongeren, konden de duiven aan een terugreis beginnen met de wind onder de staart. Waarom zo laat lossen. Wel het kon niet eerder. Afdeling Friesland loste wel veel eerder in Weert maar uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat deze duiven een slecht vertrek hadden. Dat was in het verloop ook duidelijk te zien. Om kort te zijn, onze vlucht kende een prima verloop met redelijk hoge snelheden en een concoursduur van 15 minuten. Niet slecht mede doordat s’avonds niet veel duiven op het appel ontbraken. Een van mijn duiven won in de club de eerste tegen een kleine 400 duiven. Het is een doffer van 2016, een zoon uit een doffer van Wil Geudens (zoon Tess) en de Belg 94. Mijn 2e is een volle broer van nummer 1. In de breedte kan het allemaal nog wel beter want 7 van de 19 is niet om in de tuin te gaan staan juichen. Vooral de jaarlingen lieten het afweten en dat valt tegen temeer omdat die afgelopen jaar zich goed hebben laten zien. Maar goed, het jaar is nog kort.
Jongen.
Afgelopen week was bepaald niet het type weer om de jongen voor het eerst los te laten maar veel opties heb je niet meer kijkend naar een eerste vlucht in juni. De druk moet op de ketel om ze aan het vliegen te krijgen. Volgens mij hebben enkele exemplaren het onderspit gedolven maar het merendeel van de jongen zit nog in het hok na een weekje buiten. Vanmorgen heb ik met een stok alles naar buiten gedreven. Deze week nog de buurt verkennen en dan volgende week de lucht in. Moet kunnen denk ik.
