De afgelopen dagen toch enkele stukjes kunnen lezen m.b.t. de hitte van onze laatste vlucht. Volgens collega Beekman van het Spoor bleek uit de GPS-registratie dat in het weekend van het zogenaamde “hitteprotocol” veel duiven kort na lossing aan de grond gingen om te drinken. Sommige exemplaren bleven 6 uren aan de grond. Dit heeft natuurlijk niets met duivensport te maken. Duiven kunnen prima tegen warmte. Alleen het vervoer naar de losplaats speelt met name jonge duiven parten. Ook A.S. is deze mening toebedeeld. Beide heren hadden een duidelijke menig, op korte afstand lossen met slechts 1 nacht mand. Echter heb je overal mensen die net doen of der niets aan de hand is. Met name op NPO-niveau hadden ze beter moeten weten. Blijkbaar is de spreekwoordelijke strontkar iets te vaak van stal gehaald waardoor beslissingen moeilijker te nemen zijn.
One eye cold.
Net op tijd kwam er een eind aan de vluchten. Ik had al 1 exemplaar gezien die bij thuiskomst een dik oog had. Dat ging na 3 dagen sproeien weer weg. De laatste inkorving zag ik nog een duif van een ander met een dik oog. Na de laatste vlucht was het helemaal bingo bij mij. Allemaal duiven met vierkante kopjes. Echt erg was het niet maar je kon het goed zien. Nu anderhalve week later is het virus weer op zijn retour. Ditmaal heb ik niets gedaan en laten uitzieken. De rust is op de hokken en de duiven blijven nu binnen. Bij de jongen beginnen de eerste veertjes te vallen en kan de rui beginnen. DE kwekers beginnen al weer mooi te worden. Binnenkort maar eens kijken wat allemaal weg kan. Alle jonge duivinnen, 13 stuks, blijven zitten. Dit betekent dat het gros van de oude duiven weg mag.
Moeilijk.
Toch kom je door zaken wel eens in de problemen. Zo heb je wel eens duiven die vliegtechnisch niet deden wat verlangd werd maar door het voortbrengen van jongen uit een ander vaatje tapten. En wat moet je dan doen. Allemaal zaken die ik tijdens mijn vakantie nog kan overdenken.
