Ome Willem

Afgelopen weekend opnieuw als stand in voor het Spoor der Kampioenen verslag gedaan voor afdeling 5. Een hele klus, dat kan ik u verzekeren. Willem de Bruijn was 1 van de winnaars. Ik had 1 probleem en dat was het aantal woorden die ik mocht gebruiken om verslag te doen. Jammer want veel dingen die Willem vertelde kon ik op papier dus niet kwijt. Het ging natuurlijk om de eerste jonge duiven vlucht. Een totale overrompeling. Willem klokte in een heel kort tijdsbestek 177 van de 218 jonge duiven. Voor veel mensen onvoorstelbaar. Van de 218 wist slechts 1 duifje het hok niet weer te vinden. Overigens kende Willem weinig verliezen met de jonge ploeg. Met 238 begonnen aan de africhting en nu dus nog 218 aanwezig. Willem hanteert de 100 dagen inprentingsfase. Vanaf deze leeftijd begint hij, indien mogelijk, met de opleiding van zijn jonge duiven.  Dit jaar ging hij zeker 20 keer op 10 kilometer lossen. Iedere keer opnieuw. Net zo lang totdat ze het paadje goed kenden.  Vanaf dat moment worden de afstanden iets vergroot. Steeds moeten de jongen goed naar huis komen. Anders wordt het herhalen. De laatste paar opleerbeurten wordt met een 3-tal liefhebbers samen gedaan die in een straal van 10 kilometer bij elkaar vandaan wonen. Zo leren ze om uit een groep te komen. Ook belangrijk. Waar Willem helemaal niet in gelooft is het opleren van duiven door ze stuk voor stuk los te laten. Bij veel duiven laat je om de minuut een duif los. Voor de eerste duiven betekent dit dat ze waarschijnlijk lang vliegen op de losplaats omdat het groepje steeds groter wordt met eventueel vervelende gevolgen. Met weinig duiven is het een ander verhaal. Die kun je om het kwartier wel lossen. Na de gedegen opleiding gaan ze dan met de afdeling mee voor een nieuwe fase in het leven. Volgens Willem is het lossen op afdelingsniveau de beste leerschool. Maar liefst 5 keer gingen ze mee voordat de eerste vlucht afgelopen weekend plaats vond. Overigens moet je het allemaal wel op kunnen brengen. En dat is voor heel veel liefhebbers, inclusief mijzelf, een te grote opgave. Wat heb je nog meer nodig om hard met duiven te vliegen was een van mijn vragen. Goede duiven en niets anders. Blijven zoeken naar kwaliteit. Wachten totdat iemand met een mandje met kampoenen op de stoep staat hoef je niet. Zal zeker niet gebeuren. Samen met vriend Ad croste hij heel België af om aan de goede te komen. In bepaalde regio’s moet je niet zijn. Uitslagen kunnen ook een vertekend geven. Hoe is bijvoorbeeld de concurrentie. Uitslagen moet je dus leren lezen. Als je dit kunt heb je een voorsprong op de rest. En dan nog is ieder schot geen eendvogel. Wat je zeker niet moet doen is het zoeken in medicijnen. “De weg van medicijnen is een doodlopende” aldus Willem. Hij gaf in vroegere jaren alles wat maar te koop was. Het tot inzicht komen heeft even tijd nodig. Maar gaandeweg is de afslag van het niet geven een succesvolle gebleken. Een strenge selectie voorkomt veel rampspoed. Alle duiven blijven bij elkaar. hier wordt niet op de deur gespeeld. Duiven die menen een nest te moeten beginnen vinden een dag na het eerste ei een lege plek. Heeft geen enkele toegevoegde waarde volgens Willem. Kwaliteit, daar gaat het om. Bonnen schenken doet hij ook niet aan. Hij vindt het verschrikkelijk. “Wat moet ik aan iemand geven die voor 5000 euro een bon gekocht heeft” vroeg hij mij.  Dat kun je gewoon niet waar maken. Ieder jaar houdt hij via de Duif een verkoop. Dan kunnen liefhebbers zelf bepalen hoe ver ze willen gaan om iets te bemachtigen. Overigens is hij niet te beroerd om mensen die tegenslag hadden, te helpen. Voor raad en daad staat hij mensen te woord.  Zo even in het kort, maar iets langer dan mijn verhaal in het Spoor, enkele bevinding over ome Willem.

Op eigen hok.

Verliep met name op jonge duiven gebied niet alles zoals gewenst en gehoopt. Op voorhand weet je dat de eerste jonge duivenvlucht veren gaat kosten. Tenminste bij mij is het standaard. Ook dit jaar ontkwam ik hier niet aan. Ik hoopte minimaal 10 van de 15 terug te krijgen en misschien wel meer. Wel, 10 kwamen terug maar de rest is zoals het heet nog steeds onderweg.  Overigens is 10 een mooi aantal om verder mee te kunnen. Afgelopen jaar deed ik dit ook. Gemakkelijk te vervoeren, weinig voer en weinig vrachtgeld maar toch maximaal plezier. Wat wil een mens nog meer. Aan vulling hoef ik dit jaar niet zoveel. Mijn oude duiven hebben dit jaar beter gepresteerd dan verwacht. Bij een redelijk strenge selectie heb ik in feite niet zoveel aanvulling nodig. Als voldoende duivinnen over blijven, kan ik de lat bij de oude duiven nog iets hoger leggen zodat op termijn het rendement nog hoger wordt. Bij de jongen nog 1 duifje redelijk op tijd. Vader is de Scheffeldoffer en de moeder is eentje van Jan Westen uit Olympic Roberto. Bij de oude duiven had ik mijn 126 opnieuw als eerste. Zij is dit jaar mijn beste duif met 2 keer de eerste en 12 op 13. Lang geleden dat ik zo’ n vogel op het hok had. In het samenspel afgevlagd als 4e midfondduif.  Haar vader is de 30 euroduif van Jan Westen, haar moeder de samenkweek Kasperink/Hidding. Uit dit koppel al meerdere goede gekweekt. Dit jaar stonden ze niet op elkaar. Waarschijnlijk volgend jaar wel weer. Na de hitte van de afgelopen dagen komt enige verkoeling. Ook voor zaterdag is van hitte tot nu toe geen sprake. We gaan het zien. Succes allemaal.

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.