Op het moment van schrijven zijn de duiven onderweg richt Sourdun. Samen met afdeling 11 de eerste eendaagse krachtmeting. Het wordt een pittige klus waarbij de kandidaten voor de eindzege de laatste weken al een behoorlijk duit in het zakje hebben gedaan. Zo weet ik ook dat morgen voor mij geen dag wordt om alvast de polonaise te gaan starten. Ik reken mij zelf tot de middelmaat en niet meer op dit moment. Simpelweg vanwege te weinig kwaliteit. Of is het toch de omschakeling v.w.b. de voeding. Van lepel naar volle bak. In ieder geval hebben ze de tank vol. Van verliezen is bij nagenoeg geen sprake van. Slechts 1 exemplaar is tot nu toe nog onderweg. Minder dan verwacht. Allen is het aantal kopprijzen nog op 1 hand te tellen. Kladvliegers hebben wij allemaal hokken vol van. Ik ook. Teveel in ieder geval. Zo langzamerhand komt de schifting op gang. Aanhaken of afhaken. Vooral het laatste is bij mij van toepassing zoals het nu lijkt.
Afgelopen weekend was het ook niet bijzonder. Niets binnen de eerste 100 tegen 1300 duiven is niet best. En dan te denken dat in deze groep ook nog een behoorlijk aantal invliegers zitten. Nee, het stemt niet tot tevredenheid. Toch kwamen de eerste duiven goed naar huis. DE helft in goed 5 minuten thuis op 350 kilometer is niet slecht. Wat de laatste tijd wel opvalt is de lijn die duiven vliegen. Middels GPS-trackers kunnen we zien dat de koers van duiven Westelijk is. Ook bij een stevige West/Noordwestenwind halen duiven aan de Westkant snelheden die je normaal gesproken niet zou verwachten. Waar moeten wij dit in zoeken. Een vreemde gang van zaken.
