Op pad.

Als je jaren achter elkaar als redacteur werkt kom je op een gegeven moment op een punt dat je denkt, “wat is de toegevoegde waarde”? IK loop hier ook al een tijd mee in mijn hoofd. In het begin is alles mooi. Je komt bij de toppers thuis, krijgt topduiven in de hand en hoort hoe men de duivensport beleefd. Hiervan bleven enkele belangrijke zaken, in mijn optiek dan wel te verstaan, hangen. Tot een jaar of 5 terug schreef ik wekelijks voor het Spoor der kampioenen mijn wekelijkse bijdrage over het verloop der vluchten in afdeling 10. In 2018 schreef een zogenaamde liefhebber, in opdracht van het toenmalige afdelingsbestuur, een mail naar de redactie om over een voorval melding te doen. Dit had voor mijn gezin zoveel impact dat ik besloot een eind aan mijn schrijverij te maken. Ik sprak met de hoofdredacteur af om als stand-in te functioneren en mijn werkzaamheden werden door Fabian over genomen. En ik moet zeggen, hij doet dit meer dan voortreffelijk. Na verloop van tijd kwam ik via, via in contact met Rainer Puttman. Die zat verlegen om een redacteur in Nederland. Of ik niet iets voor hem kon betekenen. Na een goed gesprek besloot ik om met hem in zee te gaan. In Brieftaubensport kan ik nu mijn redactioneel ei kwijt. Dit bevalt prima. Toch betrap ik mij op een passieve houding want schrijven doe ik niet zoveel de laatste tijd. Tot afgelopen week. Henk Douna is een liefhebber die met wel heel weinig duiven in 2022 top gepresteerd heeft. Ik lees met regelmaat zijn site waar jij met de frequentie van een klok een blog bij houdt. Dit vind nu iets om liefhebbers te laten lezen. In Duitsland en Polen wel te verstaan. Prachtig om met hem om de tafel te zitten en over duiven te praten. Als ik 1 ding wel geleerd heb is dat het in de duivensport alleen om de goede duiven draait. Tel daarbij het hok en gezondheid en je wordt kampioen. Niet helemaal waar natuurlijk maar met genoemde factoren ben je al wel een heel eind in de goede richting.