Wie is René Hidding??
Wel, dat is de man op de voorgaande foto met een duif in zijn handen. Mijn hele leven zit ik tussen de duiven. Als kleine jongen had ik sierduiven in het Drentse Schoonoord. Enkele klasgenoten hadden postduiven en die wou ik dus ook. Zo hadden wij een klein kidsclubje die wekelijks met elkaar de strijd aan ging. Dat dit met vallen en opstaan ging zal geen nieuws zijn. De eerste vlucht dat ik duiven mee deed, vanuit Strombeek, zag ik nooit een pluim terug. Dit waren duiven die de straat nog nooit uit geweest waren. Geen wonder dus. Mijn pa bouwde voor mij en geweldig mooi hok met een veranda. Kon ik mooi zitten mijn duiven op te wachten. In 1975 deed ik 6 jongen mee op de eerste vlucht vanuit Zutphen. Die veranda kwam goed uit want deze eerste vlucht werd een echte ramp. Het concours stond bijna de hele dag open terwijl de afstand nog geen 90 kilometer bedroeg. Ook toen was al sprake van rampvluchten maar kwam het gelukkig niet zo vaak voor als nu met de jongen.
Naar Emmen.
Toen kwam het moment dat mijn pa mededeelde dat we gingen verhuizen. Leiden in last natuurlijk. Mij werd echter beloofd dat ik in Emmen ook een hok kreeg. Nou, dat bracht wel wat teweeg. Het had ook een voordeel want ik hoefde niet ver meer naar school te fietsen. Dat het in de stad moeilijker was dan in een dorp om een hok te plaatsen bleek wel. Niet lang nadat mijn pa het hok af had stond een ambtenaar van de gemeente op de stoep met de mededeling dat het hok zonder vergunning gebouwd was en dus afgebroken moest worden. Wat mijn pa gezegd heeft weet ik niet maar jaren later stond het nog steeds achter het huis.
Omzwervingen.
Na mijn dienstplicht zijn mijn vrouw en ik aan de Boonackers 26 gaan wonen. Hier wonen we nu bijna 30 jaren met veel plezier ook al ging het plaatsen van een hok ook hier niet zonder horten en stoten. Over het plaatsen van een duivenhok zijn gelukkig de voorwaarden de laatste jaren behoorlijk versoepeld. Dit is in het kort mijn levensloop als duivenmelker.
