In duivenland lijkt rust op dit moment de hoofdmoot. Het lijkt wel een voetbalstadion. Na het laatste fluitsignaal duurt het rumoer nog even totdat iedereen het stadion verlaten heeft. Toch spelen achter de schermen diverse zaken. Vogelgriep is daar 1 van lijkt mij. Voor de boeren die het aangaat een ramp, voor ons als duivenmelkers vervelend. Toch zijn het zaken waar je als duivenmelker in feite weinig aan kunt doen. Alleen van hoger hand zal enigszins meer verwacht mogen worden. Hoe kan het bijvoorbeeld dat in 2020 een postduif niet onder de noemer “pluimvee” geplaatst werd? Europese richtlijnen denk ik. Maar aan de postduif zelf is denk ik weinig veranderd. Als we toch niet mogen spelen in vogelgriep gebieden, waarom dan allemaal nog enten. Zo maar een vraag want we weten wel beter natuurlijk. Niet enten betekent veel dode duiven. Kortom, hier is nog veel werk aan de winkel.
Selectie.
Ieder jaar een vervelende klus. Op zich is dit niet moeilijk. DE compuclub selecteert. Zo duidelijk is het. Duiven die niet presteren, terwijl anderen dit wel doen op het zelfde hok, moeten verdwijnen. Toch heb je dan weer uitzonderingen. In 2021 had ik 2 duivinnen die als jong goed gepresteerd hadden. Beide duivinnen hadden in 2022 geen partner. Als non werden gespeeld maar na een paar prijzen in het begin was daarna de motivatie snel verdwenen. Je staat dan voor een dilemma. Aan de ene kant hoorde ik van een zeer goede liefhebber dat presteren van een duif niet afhankelijk is van het systeem. Een goede presteert in feite altijd. Ik kijk hier dit jaar iets genuanceerder naar en heb besloten om ze een tweede kans te geven. Ze hebben nu beide een partner en volgend jaar dus ook. Bij mij komt emotie ook nog om de hoek kijken. Een van mijn beste duivinnen heeft dit jaar niet meer gelegd. Met sommige duiven heb je een band maar geen ruimte op het hok. Voor sommige liefhebbers geen enkele probleem. Niet voor mij. Ik zit daar mee. Helaas heeft de drang voor presteren nu toch gewonnen van mijn emotionele kant. Ook duiven van 2019 die nog geen eerste prijswinnaars gegeven hebben moesten het veld ruimen. De meest mooie exemplaren verdwenen in de mand.
Doffers.
is een probleem van andere orde. Ik speel ze niet en kan dus alleen als jonge duif een oordeel vellen. Mijn jongen hadden volgens mij dit jaar niet de kwaliteiten die ze eigenlijk moeten hebben. Een paar hebben redelijk gevlogen maar meer ook niet. In feite zou de keus dus snel gemaakt kunnen worden. Echter had het slechte presteren meer met de luiheid van mijzelf te maken dan met de kwaliteit van de duif. Luiheid, gemakzucht en nog meer van deze dingen horen niet thuis bij een ambitieuze liefhebber. Ik kom nu dus in een zelf gecreëerde spagaat te zitten. Hier moet ik dus nodig verandering in aanbrengen.
Belg 96.
Ze doet het nog steeds. Ik heb haar aan haar eigen zoon gekoppeld. Het eerste legsel was niets, het tweede legsel was goed voor 1 jonge duif en nu liggen opnieuw twee goed eieren in de schaal. Als ze bevrucht zijn komen die ook nog uit. De doffer zal ze dan na een week of 2 alleen groot moeten brengen. Misschien dat ik volgend jaar ook nog van haar jongen kan kweken. Het kan ook zo maar afgelopen zijn.
Voer.
Na de vlucht alle restanten in de voermolen gegooid. Ik denk wel 4 verschillende mengelingen. In mijn optiek maakt dit niets uit. Een mooi voorbeeld zijn de vogels in de natuur die ook geen gebruik kunnen maken van een seizoensgebonden mengeling. Onzin!!!. Afgelopen week gewoon nog 2 zakken vlieg gehaald. Die waren op dat moment het goedkoopst. Hieraan wordt dagelijks de bak van Willem toegevoegd. Daarnaast iedere dag schoon grit en af en toe balance over het voer of door het water. Binnenkort krijgen ze wel de jaarlijkse balancekuur. Ik doe dan 50 ml. op 1 liter water, een week lang. Pirellazaad geef ik binnenkort niet meer. Dit is zo duur geworden dat het in feite onbetaalbaar is. Dan maar iets meer hennep. Van Willem Mulder leerde ik dat eerder genoemde zaden van groot belang zijn. Het zit niet in een mengeling omdat die anders niet meer te betalen zijn. Toch vreemd.
