Een dubbele lading. Vrijdagavond in het stadion de aftrap. Emmen werd geen kampioen maar is met nog 2 wedstrijden te spelen, 6 punten voorsprong en een doelsaldo van +9 bijna niet meer te achterhalen. Toch jammer want wat was nu mooier geweest dan in eigen stadion kampioen te worden en schaal in ontvangst te mogen nemen. Dan moet het komende vrijdag maar in Eindhoven gebeuren. Ook de duivinnen gingen voor de eerste vlucht de mand in. Alle 18 mee na een week van goed trainen. Volgens sommige mensen een prachtige vlucht. In mijn ogen niet. Veel minder kan het voor liefhebbers aan de grens niet worden. Met name jaarlingen die alleen de natourvluchten gespeeld zijn, kregen het behoorlijk voor die kiezen. Maar goed, dit hoort er ook bij. Komende week is het misschien wel een keiharde Noordwester en zitten wij in de goal. Voor veel duiven was het dus een keiharde beproeving. In onze club haalde slechts 10% van de ingezette duiven de 1000 metergrens. En dan weet je het wel. Duiven met 800 meter behaalden nog prijs. Zaterdagavond nog een behoorlijk aantal lege plekken in de hokken. Gelukkig viel het bij mij mee want slecht 1 duivin in nog onderweg. Wel een goede jaarling overigens met al een 1e, 2e en 7e op haar conto.
Eerstgetekende.
De 66 was mijn eerste die op de antenne lande na. Op de training was zij ook al mijn eerste. Komt uit een doffer van de combinatie Ottens en een duivin van Gerrit Jager. Uit die laatste heb ik al diverse goede duiven gekweekt. En vreemd genoeg, bijna alle duiven uit deze duivin komen terug. En dat is al heel wat. Opvallend hoe de duivinnen net na de vlucht waren hersteld. Daarom maakt spelen met de vrouwen het leven van een duivenliefhebber stukken gemakkelijker. Van de 18 vlogen 9 in de prijzen. Een stuk beter dan op de training. Die duiven van mij zijn blijkbaar slowstarters. Ach, de mooie vluchten moeten nog komen. Misschien dat ze dan de vleugels laten spreken.
