DE duivensport vol met vraagtekens.

Dit jaar vier ik het feit dat de duivensport 50 jaar een rol in mijn leven speelt. Veel zaken heb ik mee gemaakt maar wat mij 2 weken geleden overkwam zal voor altijd een raadsel blijven. Een gegeven is dat Zuidoostenwind vaak niets goeds in petto heeft voor duiven en melkers. Toch duiven lappen met als gevolg dat s’avonds een behoorlijk deel van mijn, met name jaarlingen, nog onderweg was. Maar nu komt het. Twee weken terug liep s”morgens een duif in de tuin. Een jaarling en eentje van de eerste lapvlucht. Een uurtje later opnieuw een duif. Ook een van de eerste lapvlucht. Om een lang verhaal kort te maken, dat weekend wisten na 3 weken, 6 duiven het hok terug te vinden. Nog nooit mee gemaakt. Overigens kwam na 1 week ook nog een jaarling retour zodat het totaal toen op 7 kwam. Wat is hiervan de oorzaak?. Ik denk persoonlijk dat de verluchting op dat moment niet goed genoeg is geweest. En een tekort aan zuurstof in het vervoer heeft meest grote verliezen tot gevolg. Dat hebben we de laatste jaren genoeg gezien. Ik was overigens niet de enige die duiven verspeelde op dat moment. Het duurt blijkbaar 3 weken voordat duiven, die redelijk tot weinig ervaring hebben, genezen zijn en het hok op eigen kracht terug kunnen vinden. Dat ze genezen waren bleek afgelopen weekend. Van de thuiskomers wisten 6 van de 7, onder pittige omstandigheden, het hok dezelfde dag terug te vinden. Geen prijs maar daar ging het op dit moment ook niet om. Thuiskomen was het motto. IK heb dus goede hoop dat de komende weken deze groep jaarlingen de kop door het halster gaat krijgen. Overigens is mijn vliegploeg, ondanks het terug komen van genoemde 7, gereduceerd tot 21 op dit moment. Een hele aderlating omdat ik met 34 begonnen ben. Laten wij het maar op selectie houden. 

Afgelopen weekend.

Mochten mijn duiven dan eindelijk aan het “grote”werk ruiken. En het moet gezegd, het viel niet tegen. Van de 18 ervaren duiven speelden maar liefst 12 een prijs. De eerste genoemde thuiskomers had ik geen verwachting van. Blijkbaar heeft zelf duiven wegbrengen geen nadelige gevolgen om later in te stappen. Nu maakt 1 zwaluw nog geen zomer. Leer mij de duivensport kennen. De komende tijd gaan we zien hoe e.e.a. uit gaat pakken. Mijn eerste duiven waren beide duivinnen. De 020 komt uit een dochter van “Tess” en mijn 2e komt uit een zoon van het Superkoppel behorende aan de combinatie Ottens uit Rolde. Opvallend aan deze duivin is dat van alle africhtingen zij bij mijn eerste aankomsten zat. Iedere week en afgelopen weekend dus ook voorop. Jammer dat ze zaterdag bij een aanvlieger bleef zitten. Als jonge duif vloog ze overigens ook al 2 kopprijzen.  

De jongen.

Die vliegen eindelijk in een koppel. Nu nog wegtrekken en het africhten kan beginnen. Door alle ellende de afgelopen tijd, waardoor ik laat koppelen moest, kom ik met de jongen behoorlijk in tijdsnood. Nu kun je zonder gezondheid beter geen duiven spelen maar vervelend is het wel. Inmiddels zijn de jongen 2 keer geënt tegen paratyfus en hoop ik deze gevreesde ziekte onder de knie te krijgen. Het is een sluipmoordenaar. Doordat ik een serie opruimen moest bestaat het koppeltje nog uit 26 jongen. Mooi overzichtelijk, dat wel. De 2e ronde kan denk ik niet mee op de gewone vluchten. Dat wordt natour. Forceren vind ik niks. 

Los laten.

Een van mijn jaarlingen kwam terug met een naamring om zijn poot. Hierop stond een naam en telefoonnummer. Het is duidelijk, die heeft een korte vakantie genoten. Goed verzorgd kwam meneer terug. Uit dankbaarheid dit nummer gebeld om te bedanken voor de goede zorgen. De meneer aan de andere had een buitenlandse naam en woonde in Lichtenvoorde. Of ik de duif zo spoedig mogelijk een eindje weg wou brengen. Dan kwam hij zeker terug. Ik probeerde te vertellen dat deze duif aan mij toebehoorde en dus niet zijn eigendom was. De beste man was echter niet aanspreekbaar. Hij moest en zou de duif terug hebben. Ik heb maar een eind aan dit gesprek gemaakt. Toch vreemd dat jouw eigendom zo maar door een ander wordt over genomen. 

Normaal.

Komend weekend gaan we naar Arlon. Eindelijk weer de normale vlieglijn. De vooruitzichten zijn redelijk dus ik heb goede hoop op een mooie vlucht. Maar goed, het weer is onvoorspelbaar en we gaan zien wat het allemaal gaat brengen. Succes allemaal.  

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.