Slechte start.
Ik had duidelijk iets anders in gedachten dan de gerealiseerde uitslag van afgelopen zaterdag. DE duivinnen waren goed in orde, trainden prima en waren mooi rond bij het inkorven. Hoe anders pakte de eerste vlucht uit. Het leek meer op een behoorlijke midfondvlucht dan op een van de vitesse. Gaten tussen de aankomsten zo groot als die in een gemiddeld fietspad in de gemeente Emmen. Daar sta je dan met een druppel aan de neus. Van teleurstelling en van de kou. De harde Noordwester maakte het zeer ungemutlich. In 1 uur pakte ik 10 van de 24 duivinnen. Duidelijk werd al snel dat de duiven geen goed vertrek hebben gehad. DE eerste duiven kwamen uit de Oostkant en dat is logisch gezien het heersende weerbeeld. Na verloop van tijd kwamen duiven uit de goede hoek. Een teken aan de wand. Duiven die slecht vertrekken komen later in kleine groepjes van de losplaats om rechtstreeks huiswaarts te keren. Maar goed, deze omstandigheden zijn voor alle liefhebbers gelijk. De een heeft dan iets meer geluk dan de ander.
De eerste
was een overjarige duivin, de 247. Zoals gewoonlijk komt zij uit een van mijn 3 Belgen. Haar vader is de Belgische doffer, haar moeder de 780, een achterkleinkind van de Dondersteen. Toen kwamen allemaal jaarlingen, 8 stuks. Veel van deze duivinnen zijn non en hebben nog nooit een doffer gehad. Omdat ik genoe doffers heb, en ze niet speel, hebben ze keus genoeg. Mooi om te zien dat de nonnen bij verschillende doffers in de bak springen. Bij klokafslaan maar liefst 6 duivinnen nog niet terug. Balen natuurlijk maar ik bleek niet de enige. Op een enkeling na was iedereen nog duiven kwijt. Bij thuiskomst zaten nog 3 in de ren en kwam even later nog 1 terug zodat op dat moment de schade mee viel. Op zondag geen terug zodat de schade bij 2 in de min is gebleven. Een van de 2 is de 989 die afgelopen jaar nog een 10e en 1e in het samenspel pakte. Die wil je niet missen maar het is niet anders.
Verder.
Niet bij de pakken neer zitten. We gaan verder op de weg die we zijn ingeslagen. Gisteren trainden de duivinnen tussen de buien door al weer prima. Het systeem dat ik al jaren hanteer qua voeding heb ik nu weer opgepakt. DE duivinnen krijgen ’s avonds net zoveel totdat ze de gerst laten liggen of niet meer graag zijn. Ze moeten blijven eten. Dat is belangrijk. Verder de hele dag buiten in de ren. Wel achter het windbreekgaas zodat de kou of wind niet rechtstreeks de ren in waait.
Jongen.
Zondag voor het eerst de klep open. Dit is altijd weer even wennen. Voor duif en liefhebber. Het duurde maar even en de eerste jongen zaten buiten. Sommigen kozen meteen het luchtruim en landen ergens in de buurt op het dak. Het heeft lang geduurd maar de meesten zaten ’s avonds weer in het hok. Vanmorgen in de kou de klep open. Ook nu een behoorlijke groep naar buiten. Nog een paar dagen en dan wordt de tactiek gewijzigd. De deuren gaan open van de ren en de jongen worden allemaal naar buiten gedreven. Ik jaag ze de lucht in want in de tuin wil ik ze niet hebben. Spannende tijden. Wordt vervolgt.
