Na het seizoen zet ik de deur duivensport op een kier en begin ik over de vakantie na te denken. Die is overigens dan al gepland. Dit jaar richting de kust en de achterhoek. Lekker fietsen en genieten van heerlijke weersomstandigheden. Wat hadden we een geluk. DE duivensport even uit het oog verloren. Nadat we thuis kwamen begonnen met de balancekuur. Die is nu achter de rug. De jonge duiven zitten nu nog behoorlijk kaal. De kwekers daarentegen hebben het volledige verenkleed vervangen door een nieuwe. Die glimmen als een k bij m. Mooi om naar te kijken. Op dit moment moet je goed kijken naar de hoeveelheid voer. De duiven geven snel aan, mede door het korten van de dagen, dat ze meer voeding willen. Een buffer aanleggen voor moeilijkere tijden als kou zeg maar. Met name in de ruiperiode ben je dan snel geneigd om iets meer te geven met als gevolg te zware en te vette duiven. Dat is niet goed. Gelukkig heb je nog wel tijd om hier in te grijpen. Minder te voeren. Na de vluchten heb ik de duiven niet meer los gehad. Alle duivinnen zitten in 1 hok. Lekker gemakkelijk. Iedere week een bad in de ren. Geen gesmeer. Met het korten van de dagen drogen hokken niet allemaal zo snel. Dus wat vaker schoon maker is in mijn optiek nodig. Met name bij de doffers heb je soms driftige vogels zitten die dan meer drinken dan nodig is. Dan heb je meer natte plekken dan dat je graag zou willen zien. Ik gooi onder de schapjes wat vloerdekkorrels van VanRobays. Dan blijft het gelukkiger iets droger. En daarnaast gemakkelijk schoon te maken.
Verenpak.
Op 1 van de laatste vluchten kwam een jong terug die onderweg gegrepen was door een roofvogel. Die is gelukkig hersteld door hulp van een clubgenoot. Nu de rui is begonnen zie ik aan 1 kant van de vleugel enkele pennen, met name in de achtervleugel, verkeerd ingroeien. Het is nog maar de vraag of mevrouw nog wel geschikt voor de vluchten is. Het gat in de vleugel is behoorlijk. Het zou jammer zijn want ze heeft redelijk gepresteerd. Overigens pak ik de duiven die ruien weinig in de hand. De kans op beschadigingen is aanwezig. Voorkomen is beter dan genezen.
De bierwagen.
Is een vervoersmiddel van de afdeling 9. In het seizoen diverse malen onderwerp van gesprek geweest. Met goed fatsoen kunnen duiven hier niet in vervoerd worden. Verenigingen hadden aangegeven dat als dit gedrocht voor kwam rijden, de duiven niet mee zouden gaan. Gelukkig heeft het verstand gezegevierd en wordt de bierwagen voorzien van een nieuw dak en dito verluchting. Bij ons komt ook altijd een kleine kar om duiven te halen. Bij een hoor je duidelijk de verluchting draaien terwijl bij de ander de afzuiging bij niet te horen is. Persoonlijk heb ik bij de laatste kar mijn twijfels. Bij ons is het altijd maar afwachten waar en bij wie onze manden in de container komen. De ene week kun je heel goed vliegen terwijl een week later de duiven volledig verstek laten gaan. Ik zou de meetgegevens van deze karren wel eens willen zien. Die moet de afdeling bij navraag overleggen kunnen. Sommige afdelingen zijn transparant en delen de gegevens zonder dat hier om gevraagd wordt.
Nieuw vliegprogramma.
Wat een weerstand. Vanuit de duivensportbond is een enquête gehouden om inzage te krijgen wat onder liefhebbers leeft. Hoe duidelijker kan het zijn. De resultaten, uitkomst werd in een vliegprogramma gegoten en zie daar, de ellende begon. Want iedereen die een minderheid vertegenwoordigd of geen mening had, komt nu achteraf in opstand. Typisch Nederland. Ik heb de enquête wel ingevuld en vind het programma prima. Eerste de vitesse, dus geen enorme sprongen. Een zegen voor onze duiven want de 4e vlucht al een vlucht van dik 300 kilometer kan in mijn ogen niet. Daarna de midfond, waarvan 3 vluchten naast de dagfond. Ook prima. Dag fond is, gezien de geringe deelname, toch op zijn retour. Commercieel is het programma misschien niet zo aantrekkelijk maar voor de doorsnee melker wel denk ik. Misschien preek ik voor eigen parochie maar zo kijk ik hier tegen aan.
