Wat voor hobby(s) heb jij eigenlijk werd mij gevraagd. Mijn grootse hobby is “ellende” riep ik. Hierom werd hard gelachen. Begrijpelijk maar in feite is dit wel de waarheid. Verklaar dit eens vroeg mij iemand. Wel, ik heb postduiven. Tot ongeveer eind mei, begin juni is dit echt een hele mooie hobby. Dan wordt begonnen met jonge duiven. Op zich niets mis mee als je maar tijd genoeg hebt. Dit laatste heb ik want ik kan vrij nemen wanneer ik dit wil. Het grootste probleem is dat bijna iedereen die duiven heeft gelijk begint jonge duiven op te leren. Hierdoor raken ze nog wel eens op de dool. Als de eerste vluchten gepland staan begint zoals ik al riep de “ellende”. Om onverklaarbare redenen worden tijdens de eerste vluchten echt enorm veel jonge duiven verspeeld. En dan ik heb ik het niet over een honderdtal maar over een veelvoud hiervan. Het maakt niet uit hoe de voorbereiding geweest is. Mensen die weinig africhten zijn veel kwijt en die dit veel doen (africhten) ook. Daarna wordt je vaak gebeld dat een duif van jou ergens binnen gevlogen is. Als dit bij een andere duivenliefhebber is heb je geluk. Die wil meest de duif wel verzorgen en op een bekwame wijze weer loslaten zodat thuiskomen op eigen vleugels weer een optie is. Gebeurt dit bij een particulier (iemand zonder duiven) dan ben je aan de beurt en moet je iets regelen om de duif weer thuis te laten komen. Overigens vind ik dit wel een goede zaak. Het is en blijft een dier waarvan jij eigenaar bent en derhalve ook hiervoor verantwoordelijk bent. Als je dus veel kwijt bent kan dit behoorlijk in de papieren gaan lopen. Daarnaast heb je aan duiven die de weg kwijt zijn geweest en opgehaald worden, niet zoveel meer. Zelf thuiskomen is een ander verhaal. Die hebben het kompas meest goed staan en verlies je niet snel meer. DE luisteraars vonden dit een bijzonder verhaal. Ellende als hobby werd ineens een stuk duidelijker. “Maar, is hier dan helemaal niets aan te doen” was vraag 2. Nou luister. In 2017 werd bij ons in de afdeling het geweer van schouder veranderd. Wij begonnen als pilot begin augustus met onze jongen te spelen. Een maand later dan nu zeg maar. We gingen door tot halverwege september. En ik kan zeggen dat dit een groot succes was. Aan het eind van het seizoen bleken de verliezen minimaal te zijn. Daarnaast werden veel nationale kampioenschappen door Noordelijke liefhebbers behaald. “Kijk eens, toen was duidelijk waar misschien het probleem lag”??. Wel eh, eigenlijk niet want een jaar later werd deze constructie vanwege succesvol van tafel geveegd en gingen we weer terug naar concoursen met behoorlijke verliezen. Kortom, de hobby “plezier in de sport” heeft wat dat betreft maar 1 jaar geduurd en zijn we weer terug bij het onderdeel “ellende”. Centraal wordt nu bepaald over het hoe en wat in de duivensport. Afdelingen kunnen nu niet meer zelfstandig beslissen hoe ze de sport in willen richten. Mensen waar je mee praat begrijpen het niet meer. En ik ook niet.
Op eigen hok.
Zaterdag was het een “nekherniavlucht”. De hele dag in de lucht zitten te kijken en je maar afvragen, waar blijven ze. Of zoals eerder genoemd, “ellende”. Nu, 2 dagen later, mag ik van geluk spreken. Ik mis “slechts” 10 exemplaren waarvan 2 gemeld in een op voorhand te voorspellen regio namelijk Twente. Een teken dat een groep duiven niet of slecht wilden vertrekken. Meerdere liefhebbers hebben hier duiven zitten. De duiven blijven hier uren rond vliegen zonder een flauw benul te hebben waar ze zijn. Overigens zou dit ook zo maar eens een gebrek aan kwaliteit kunnen zijn. Als je ziet dat 75% van de duiven bij mij het hok wel weer kan vinden behoren de achterblijvers niet tot de doelgroep. Namelijk thuiskomen. De eerste was een zoon van “de 79” (zoon Moritz Jan Westen) maal de 126 (dochter 30-euroduif). Bij mijn eerste duiven zaten overigens diverse jongen van de 30-euroduif. Op de 2e oefenvlucht vloog een kleinkind van hem de eerste in de club en een 2e in het samenspel. Blijkbaar zit presteren bij hem in de genen. Bun der bliede met. Succes deze week.
