Eigenlijk hebben wij in 2024 nog maar weinig fatsoenlijke vluchten gehad. Zo op het oog leek afgelopen weekend leek het eindelijk eens op een normale vlucht uit te lopen. Het weer leek prima. Tenminste, in Emmen en omstreken. Alle ingrediënten voor een mooie vlucht. Mooi op tijd in de tuin. Spullen klaar gezet en wachten maar. De eerste duiven haalden niet de snelheid die ik in gedachten had. De aankomst bij moest ik dus ook bijstellen. Ineens zo uit de lucht een duif. Die haalde nog een mooie snelheid en zij klasseerde zich binnen de eerste 100 van het hele GP-concours. Daar ben ik blij mee. De rest kwam niet al te best bij mij. In het samenspel 3 prijzen van 11 duiven. Ik was niet de enige gelukkig maar echt tevreden was ik niet.
De 161
Was mijn eerste. Dit jaar is zij in goede doen. In ons samenspel heeft zij tegen gemiddeld 1.400 duiven al 3 keer bij de eerste 10 gezeten. Dan mag je toch van een redelijk goede duif spreken. Haar vader is the Xmax Suprise. Deze naam is verzonnen door zijn kweker, Jan Westen. Ik ben niet zo van namen maar deze vond ik zo mooi dat hij deze hield. Hij is een zoon van de beroemde Lukas 300, 3e beste midfondduif van Nederland in ik meen 2019. Niet zo maar eentje dus. Haar moeder is de 223, een dochter van de Belg. De 161 was een zomerjong van 2021 die alleen op de natour 4 keer mee geweest is. Te weinig normaal gesproken. Maar duiven met kwaliteit hebben hier blijkbaar minder last van. Daarna heeft zij al een hele serie van kopprijzen gewonnen. Ben blij met haar.
Jonge duiven ellende.
Ieder jaar het zelfde. Om buikpijn van te krijgen. Heb je ze niet ziek, dan willen ze weer niet vliegen. Die van mij zijn niet al te vroeg. Begin maart zijn de eersten geboren. Nu dus goed 3 maanden oud. In plaats van frisse lucht kwam een virus het hok in waardoor niet alles liep zoals ik gepland had. Het koppel is inmiddels uitgedund. Ooit riep eens een topper, het is aan- of afhaken. Dit pas ik dus toe. Ik had ze 2 keer gelapt maar de 2e keer was niet zo best. Volgens mij wel alles terug. Afgelopen week droevige weersomstandigheden waardoor lappen in eerste instantie niet lukte. Vanmorgen brak de lucht en na de training heb ik ze maar weer in de mand gedaan voor een korte lapvlucht. Dit duurde ook weer veel te lang. Wat een verschil met afgelopen jaar. Toen kon ik meteen al niet rijden tegen de jongen. Nu kan ik het wel lopende doen zeg maar. Op voorhand voorspel ik dan ook een niet al te best jaar met de jongen. Nog 4 weken en dan gaan ze voor het echte werk. Nog even de tijd dus maar het is zo 12 juli.
Dit weekend.
Staat de eerste eendaagse op het programma. De animo voor dit “spectakel” wordt steeds minder. Goed 5 duizend in onze afdeling voor de eerste vlucht. Aan het eind is niet veel meer van over. Mijn duivinnen zij niet mee. Die gaan morgen naar Kerkrade. Met een ploegje van 12 stuks heb je weinig speling en maak ik dus genoemde keuze. Overigens, las ik een stukje in het spoor. Punter is de naam van de schrijver. Die sloeg wat mij betreft de spijker op de kop. De hobbyspeler moet zich bij de meer professionele liefhebbers aanpassen. Zo snel mogelijk zoveel mogelijk kilometers maken terwijl het gros, het grootse deel van de liefhebbers, hier niet op zit te wachten. De meerderheid zwicht voor de minderheid. En het wordt op termijn nog gekker denk ik. Lees het maar eens. Goed stuk. Ook nu zal het weer parten gaan spelen. Veel buien en nog meer wind. De vlucht, als deze door gaat, zal denk ik opnieuw gekenmerkt worden door grote verschillen. Volgende week weten we meer. Succes allemaal.
