Het is mij het seizoen wel. Als voorspeld blies afgelopen weekend de wind uit Noordelijke richting. Aanpoten geblazen dus. Niet helemaal conform de verwachtingen werd pas om 11.15 gelost. In Noord Frankrijk en België was het behoorlijk bewolkt. Dan kun je simpelweg niet lossen. Meest heb ik een hard hoofd in laat lossen maar gelukkig viel het mee. Tis eigenlijk onvoorstelbaar wat voor snelheden duiven halen met tegenwind. De winnaar overall bij ons in de afdeling wist toch 75 kilometer te vliegen. Bijzonder knap en een teken dat de evolutie in onze sport steeds verder gaat. Vluchten met een N.O-wind betekende vroeger een zogenaamde 1000 meter vlucht. Nu staat deze snelheid meest voor een kat in de zak. Tenminste, met een normale vlucht. Hoe snel kan het veranderen. De wind zorgde voor laag vliegende duiven en dat kon je zien aan het aantal dat s’ avonds of de volgende morgen gewond terug kwamen. Of erger, helemaal niet terug kwamen. Het wordt tijd dat de wind uit een andere hoek gaat blazen. De huidige vooruitzichten geven aan dat dit laatste inderdaad gaat gebeuren. DE kans op regen neemt echter wel toe. Een zegen voor de natuur maar niet voor ons als duivenmelkers.
Droog
Was het in de hokken. Te droog in veel gevallen. En te droge hokken is in sommige gevallen ook weer niet goed. Hadden wij het in de club over. Ik vertelde dat ik bijna iedere dag de drinkbak leeg gooide in het hok. Goed om de droogte tegen te gaan. Ik denk dat veel denken, die heeft zijn verstand niet. In sommige gevallen hebben ze misschien gelijk maar in dit geval is het hok bevochtigen in mijn optiek de enige oplossing om de zogenaamde koppenproblemen tegen te gaan. In het voorjaar is het de kou, in de zomer de droogte. Teveel vocht is dan weer niet goed en dan moet je af en toe de vloerverwarming gebruiken. In mijn optiek is een onderdeel van goed spelen het juist gebruiken van het hok.
Zelf
Was ik redelijk te spreken over afgelopen weekend. In ieder geval is alles terug. De laatste zondagmorgen maar die had onderweg een beschadiging opgelopen. Gelukkig kan zij nog goed lopen en vliegen en zij zal na een weekje herstel over 2 weken wel weer mee kunnen. De 119 was voor de 4e keer mijn eerste. Zij komt uit een doffer van Henk Scheffel en een duivin van Gerald Ensing. Tot dit jaar niet opvallend behalve dat ze op de fond behoorlijk uit de voeten kon. En nu bijna iedere week prijs. En ook nog op tijd ook. Dit weekend de eerste fondvlucht. Niet mijn ding. Maar we hadden afgesproken om op de eerste fondvlucht zoveel mogelijk mee te doen zodat we zelf in eigen lokaal weer in te kunnen korven. Dat gaat lukken. Mooi om de opleving in onze club te zien.
Jongen.
Die gaan eindelijk doen wat ik wil. En dat is trainen, de basis om verder op te werken. S’ Morgens op tijd naar buiten en dan hoog in de lucht staan. De rondjes worden steeds groter. ZE gaan nu zelfs uit zicht. De oudste zijn nu een week of 10 en zullen binnenkort voor het eerst de mand in gaan. Moeten de inprentingsfase gebruiken om te gaan leren. Binnenkort voor de 2e keer enten tegen PR. Voor de rest iedere dag TKK door het water en balance over het voer. Tot nu toe zitten ze nog steeds goed. Het geel voorkomen is bijna de garantie voor gezonde duiven. En vooral geen medicijnen gebruiken. Dit laatste kan beste mensen. Echter moet je hierin geloven.
