Als duivenmelker moet je tegenwoordig een incasseringsvermogen hebben. Je moet tegen een stootje kunnen. Maar als je in plaats van een stootje een dreun krijgt te verwerken waardoor je letterlijk en figuurlijk tegen de vlakte gaat??. Tja, dan weet je het niet meer. Voor mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit. Maar mijn duiven, die arme dieren werden afgelopen weekend blootgesteld aan elementen die blijkbaar niet helemaal je van het waren. Was de 2018 uitvoering een ramp, die van 2019 is in mijn geval vele malen erger. Om een lang verhaal kort te maken, op dit moment mis ik van de 43 nog 32 stuks. Het hok bijna leeg zeg maar. Duiven die kort voor de vlucht gezond werden verklaard en diverse malen waren afgericht. Ik sta opnieuw met lege handen en heb opnieuw geen aanvulling. Je kunt kiezen om met de duiven die dit jaar niet of nauwelijks gepresteerd hebben door te gaan maar dan weet je het wel. Dit is geen optie. Kortom, het lijkt op einde oefening want hier vind ik geen genoegdoening meer. Sterker, ziek, schijtziek ben ik er van. Ik zet vooralsnog de duivensport maar even op een zijspoor.
Melding
Op dit moment is 1 duif gemeld. Die zit bij de heer E. ergens in de Achterhoek. Laat die beste man nu net de eigenaar van het instituut zijn die de afdelingen van weersinformatie voorziet. Met hem had ik het over het afgelopen weekend een gesprek. Ik vertelde hem dat de duivensport voor mij einde oefening is. Dat vond hij bijzonder jammer. Daarnaast vertelde hij mij dat het afgelopen weekend geen weer voor met name onervaren jonge duiven was. De oude duiven hadden het al moeilijk genoeg. Te vroeg lossen en op de vlieglijn teveel bewolking die maar niet breken wou. Nu kan ik daar niet veel mee want mijn duiven zijn weg. Maar het plaats de verliezen wel in een andere context.
