Het zal je maar gebeuren. DE laatste tijd niet helemaal zoals het moet zijn. Afgelopen vrijdag met het mandenladen bijna door de hoeven gezakt. Niets laten blijken en doorgaan. Afgelopen maandag ook niet al te goed en voordat ik het door had belande ik in het ziekenhuis. De schrik zat er goed in. Gelukkig bleef het bij dit ene bezoek en kon ik weer naar huis. Met de vraag, hoe kan dit????. Niets gevonden en dus maar door. Thuis gekomen zag ik meteen dat in de tuin iets gebeurd was. Alles duiven zaten in het hok. Terwijl ze graag buiten in de ren mogen zitten. Op de camera zag ik dat een kat voor onrust had gezorgd. Een tijd geen last gehad en dan nu een nieuw exemplaar. Allemaal stress en dat is zeker voor duiven niet optimaal. Voor een “gezelschapsdier” van een ander kan ik mijn duiven nu binnen laten zitten. Het moet niet gekker worden. Het gereedschap ligt klaar. Stroom maar weer aangezet en nu eens kijken of het poesje nog steeds met plezier komt.
Vaak ben ie te bange.
Twijfel en nog eens twijfel. Het spel met de jonge duiven is eentje waar bijna iedere liefhebber met angst en beven naar toe leeft. Wat als het verkeerd gaat. Aan de Boonackers is het bijna ieder jaar schering en inslag dat het mis gaat. Dit jaar 10 keer gelapt waarvan de laatste keer gezamenlijk met andere liefhebbers. Blijkbaar is dit laatste belangrijk. Uit een koppel komen. Het liefst met een behoorlijke spreiding. De voorspelling voor zaterdag leek niet goed. Temperaturen die op konden lopen richting de 30 graden. Niet echt goed voor de eerste jonge duivenvlucht. Toch maar alles mee gedaan. Zitten laten is geen optie. Sparen doe je op de bank. Net voor 8 uur wakker. Vriend Kees had al enkele keren gebeld. Zag op de telefoon al snel dat ze om 7 uur gelost waren. Snel de kleren aan en naar buiten. Klep open en de klok aangesloten. Net op tijd want terwijl ik nog even naar binnen liep zag ik een schim en was de eerste duif al gearriveerd. Na enig aarzelen op de klep en naar binnen. Achteraf goed voor de eerste prijs in de club. Het was een van de laatste jongen. Als vader de 30-euroduif, moeder een dochter van de Belg 96 keer de zoon Moritz. 75% Jan Westen dus. Het verloop viel mij niet tegen voor een eerste vlucht met de jongen. In de middag waren 21 van de 28 terug. Op voorhand had ik hier, kijkend naar het verleden, al voor getekend. De rest van de dag geen pluim meer gezien. DE volgende morgen liepen al snel enkele exemplaren op het hok. Eentje had blijkbaar ergens binnen gezeten want de chipring ontbrak. Nog steeds liefhebbers die voor goed 1 euro dief genoemd willen worden. Wat een minkukels. S’ Morgens nog een een telefoontje van een liefhebber uit Assen waar ook een jong binnen was gelopen en niet meer wou vertrekken. Die heb ik gehaald. De teller staat nu op 25. Een van mijn beste starts van de laatste jaren. Nu maar hopen dat deze lijn doorgetrokken kan worden.
Einde.
De oude duivenvlucht was niet 1 van de beste dit jaar. Tenminste, naar de vlucht kijkend. Bij het inkorven bleken mijn duivinnen niet meer in hun beste doen. Toch maar mee gegeven. Zaterdag een hele vroege lossing. Op de satellietbeelden en beelden van de lossing was veel bewolking te zien. Toch was het vertrek niet slecht dus een mooi concours lag in de lijn der verwachting. Hoe anders pakte dit uit. Gelukkig zat ik deze week aan de goede kant want mijn eerste 3 getekenden zorgen voor een mooie uitslag. Mijn eerste opnieuw de 161. Zij komt uit een zoon van Lukas 300 en een dochter van de Belg 96. Zij pakt de 55e tegen meer dan 5000 duiven. Kortom, meer dan tevreden. Het vliegseizoen voor de dames is ten einde. In samenvatting. Geen enkele jaarling die dan ook maar iets heeft laten zien. De enige jaarling die goed vloog, met een eerste in het samenspel, sneuvelde op het veld van eer. De rest vloog minder dan 50% prijs. Nu maar hopen dat bij de jongen een mooi stel duivinnen zit.
