Als alles goed gaat tenminste. Vervoerstechnische problemen. Dat was de reden dat op een van de mooiste vliegdagen van dit seizoen (tenminste voor de meeste liefhebbers als ik het geloven moet) werd onze vlucht naar de zondag verschoven. Ook die zondag leken de omstandigheden prima. Echter was wind iets gedraaid waardoor de vlucht een vreemd en vooral slecht verloop kende. Met hier en daar nog duiven onderweg zoals dat in de moderne duivensport heet. Bij mij bleef de teller op 1 onderweg staan.
Afgelopen weekend was een ander verhaal. Slecht weer bleek spelbreker voor een vlucht op zaterdag. Met slecht weer kun je nu eenmaal niet vliegen. Uitgesteld opnieuw naar de zondag. Leek mij logisch. Onze afdeling won adviezen in en men toog richting het Westen van Belgie om te lossen. Betere lossingskansen. Net voor de middag geloste omdat van slechte omstandigheden niet gelost kon worden. Met slecht weer kun je niet vliegen dus. Bij ons was het beesten weer. Donder, bliksem en regen, veel regen. En toch moesten de duiven, die ook onderweg het nodige te verhapstukken kregen, naar huis. Bij klokafslaan bleek ik spekkoper. Waar iedereen nog een behoorlijk aantal kwijt was had ik op 1 na alles terug. Een wonder bleek achteraf. Op dit moment van schrijven zijn nog steeds een behoorlijk aantal duiven onderweg. Wil ik hopen. In mijn kennissenkring zijn zeker 40 duiven niet terug en dit zijn geen megakorvers. De klok aan de wilgen hangen is de enige tijdelijke oplossing in dit geval. Een van mijn beste duivinnen, van 2020 en afgelopen jaar nog 10 prijzen, is ook nog steeds onderweg. Echt zonde.
Goed.
Mijn vrouwtjes doen het overigens goed in mijn ogen. In het samenspel, het mooiste voor liefhebbers in de Z.O.-hoek van Drenthe, doen ze iedere week goed van voren mee. Ik heb nog 14 van de 18 waar ik mee begonnen ben. Eentje kwam later terug maar kan door het vliegprogramma in onze afdeling niet opnieuw met een korte vlucht opgeleerd worden. Afvoeren dus. Duivinnen kun je nu eenmaal niet zitten laten. Die moeten iedere week mee. Voor de rest meer dan tevreden.
In de mand.
Ik wist het niet maar aan een kennis van mij werd een wonderbaarlijk verhaal verteld. Afgelopen vrijdag bleek bij het uitladen van lege manden nog een duif van zijn vader en moeder in een mand te zitten. Die was tot dat moment nog steeds onderweg zeg maar. Overigens niet de eerste keer dit jaar. 6 Dagen zonder voer en water en toch nog in leven. Hoe kan dit gebeuren. Mijn maat vroeg dit aan de chauffeur. “Het kan soms gebeuren dat een duif tijdens de lossing de mand weer in vliegt” kreeg hij als antwoord. Slimme dieren toch die postduiven. Het is maar net hoe je hier tegen aan kijkt.
De jongen.
Vliegen nu goed in een koppel. Nu nog wegtrekken en dan kan het africhten beginnen. Afgelopen week voor de 2e keer geënt tegen paramyxo. Mensen doe dit ook. Hier mee wachten is voor mij dus helemaal geen optie. Ook voor de 2e keer een enting tegen paratyfus. Dit laatste binnenkort voor de 3e en laatste keer. Dan nog pokken en dan hebben ze genoeg weerstand hoop ik tegen als wat ziek maakt.
Komend weekend.
Ziet het voor zaterdag allemaal weer niet goed uit. Regen bijna de hele dag. Een lossing op zondag is dus een reële optie. Voor de 3e keer op rij als het zo is tenminste. Iedereen die mee doet succes.
