Zo kan ik het afgelopen weekend wel noemen. Met een minimale inzet, een maximaal rendement. Vanuit Hirson werd het voor mijn duiven een mooie vlucht. Misschien wel een van de beste dit jaar. Voorop mijn beste van dit jaar, de 55. Dochter van de 911 (zoon 30 euro x dochter Belg 96-Kasperink) en de 73. Laatste heb ik afgelopen jaar verspeeld maar was van het Soort Ensing maal mijn oude soort. de 55 vliegt dit jaar 11 prijzen van de 12 keer mee. Waaronder een eerste, ook vanuit Hirson. Toen een NO-wind en maar liefst 6 minuten voorsprong tegen dik 300 duiven. Nu opnieuw een voorsprong van 4 minuten op een duif van de 2e liefhebber. De 2e duif in de club, de 919, was namelijk ook eentje van mij en tevens een dochter van de 30-euroduif keer een dochter van de Belg 96. Hoeveel geluk kun je hebben met een duif die zoveel goede nakomelingen geeft. De eerste 10 waren snel terug. Nummer laatst kwam gewond terug. Maar het klepje kon dicht. Komend weekend nog Issoudun, de zogenaamde spek en bonenvlucht voor Noord Nederland. Blijkbaar bedacht voor en door liefhebbers uit het Zuiden van Nederland. Met een overvlucht van dik 200 kilometer de degens kruisen. Een lachertje natuurlijk. Hier hebben wij alleen kans met een gunstige Zuidelijk wind. Niets voor mij. Alleen moeten ze in de club 7 liefhebbers hebben om in te mogen korven. Gezien de wind komend weekend doe ik dus maar een paar duiven mee. “Al is het maar een duif die niets gepresteerd heeft” zeggen ze dan. Dit is dan de moderne duivensport. Ik ga niet op een duif zitten te wachten die niets gepresteerd heeft. Dus doe ik 3 bruikbare duiven mee. En dan maar zien waar het schip strandt. Overigens is dit dan wel de laatste keer dat ik mee doe. De volgende keer doe ik zelfs geen niet presterende duif mee.
Minder succesvol.
Was het verloop van de training met de jonge duiven. Niet voor iedereen overigens. Een trainingsvlucht met heel het Zuidelijke deel van de afdeling!!!!. Zelf door de liefhebbers voor gekozen in de winter. Daar waar de meeste afdelingen in vlieggroepen lossen hier dus een lossing van Staphorst tot Zwartemeer aan toe. Het kan bijna niet breder. Veel duiven waren op zaterdagavond nog onderweg. Met name aan de Oostkant. Aan de Westkant ken ik liefhebbers die roepen dat je moet zorgen voor betere duiven. Tot het moment komt dat ze zelf een keer aan de beurt zijn. Dan hoor je ze niet. Duivensport in zijn beste vorm. Mede door zaken als bovengenoemd hoorde ik van een duivenmaat dat hij volgend jaar geen duiven meer heeft. Samen met zijn vriendin kiest hij voor een meer relaxt leven zonder duiven. Onder de huidige omstandigheden een hele goed beslissing. Gelukkig had ik geen jongen mee. Daar wacht ik mee tot aan de eerste officiële vlucht. Op voorhand weet ik dan dat je veel moet inleveren maar dat is een keuze. Een kampioenschap zegt mij niets. Per vlucht een resultaat neerzetten en het aller belangrijkste, jongen over houden. Ook ik zal der aan moeten geloven en alles overhouden is ondenkbaar. Dat weet ik zelf ook wel.
