Afgelopen zaterdag de eerste midfondvlucht gehad. Eentje die bij mij een vreemd verloop en een niet al te best einde kende. In het kort, mijn eerstgetekende en een andere duivin weg en nog eentje uitgeschakeld vanwege een kwetsuur. In eerste balen maar dat laat je als je ouder wordt snel achter je. Dat heb ik nu dus ook en ik denk dan maar, kan der niks aan veranderen. De eerste melding zorgde al voor vraagtekens. Een duif niet helemaal in de voorhand als eerste gemeld. Meest duidt dit op een vreemd verloop en dit kwam dan ook uit. Liefhebber met de hoogste snelheid moest ik dacht een half uur wachten op nummer 2!!!!. De waarde van zo’ n vlucht is voor mij dan ook nihil. Mooi dat je ze hebt maar daar houdt en dan ook mee op. Voordat u roept, hij kreeg ze niet. In de club vlogen 9 van de 17 prijs. Dit had minder gekund. Het moet gezegd, er vliegen veel overnachtduiven mee en die zorgen voor een vertekend beeld. Haal je die weg dan had ik nog een redelijk aantal in de prijzen. Mijn eerste was voor de 3e keer de 119. Mijn beste fondduif. Tenminste, dat denk ik en dit heeft ze als jaarling al laten zien. Haar vader is een rechtstreekse van Henk Scheffel, haar moeder is een duivin van Gerald Ensing. De doffer van dit koppel bevrucht dit jaar tot op heden voor het eerst niet meer.
Duivinnen.
Veel liefhebbers begrijpen niet waarom ik alleen met duivinnen speel. Wel, het is gemakkelijk. Snel herstellen na de vlucht, minder vechten in de mand. Gewoon erg gemakkelijk. En het spel met de duivinnen heeft de laatste tijd een enorme vlucht genomen. Alleen als ik in de club kijk zag ik afgelopen zaterdag een kleine 40 duivinnen binnen de eerste 60 staan. En dit is niet voor niks. Totaal weduwschap is ook helemaal in tegenwoordig maar doffers schijnen hierdoor minder te presteren. Een partner thuis hebben is voor de meesten een eerste vereiste. En dan heb je snel al een dubbel aantal duiven nodig. Aan mij dus niet besteed.
Vliegen.
Moeten de jongen vanaf nu. Na een paar weken rond slenteren is het nu zover. Ik heb ze behoorlijk op rantsoen en ze luisteren nu prima. Alhoewel luisteren, ze gaan naar binnen als de gekleurde kleppen naar beneden gaan. Een enkeling denkt dat het nog even mag duren maar die vindt dan de hond in de pot. Gistermorgen de vlag er tussen door en daar ging het hele spul de lucht in. Een kleine groep zat zo hoog dat ik ze bijna niet meer zag. IK dacht dat waren ze. Toen de meesten weer rond het hok waren kwam de groenvoorziening opdagen met pakken aan en bewapend met een strimmer. Veel herrie, stof en drukte zorgden ervoor dat het hele spul in de stress schoot en meteen alle kanten op vlogen. Het beste kun je dan meteen maar bij het hok vertrekken. Strimmer uit beeld, duiven weer terug. Althans de meesten. Toen ik naar mijn werk vertrok misten nog een 10-tal. Na het werk zag ik dat het hok toch weer redelijk vol was. Zaterdag enten tegen paratyfus en dat weet ik welke nog aanwezig zijn.
