Koppelen.
Maandag was het dan eindelijk zover. Koppelen. Ik had het al een keer uitgesteld maar nu was het dan zover. De buurt kon al een tijdje mee genieten van het gekoer. De doffer gingen tekeer als de lampen aan sprongen. Duivinnen gingen minder eten en begonnen onderling te rotzooien. Tijd dus. Nu moet ik voordat de koppels samen gezet kunnen worden nog heel wat werk verzetten. Als met al had ik na 3 uurtjes de boel verbouwd. Tevens had ik een enorme pijn in rug en benen.
Ik heb een enorme hekel aan duiven koppelen. Ik weet het, het kan anders maar daar heb ik simpelweg te weinig tijd voor. Ik heb en drukke baan en in het weekend wil ik ook niet de hele dag in het hok zitten. Maar goed, we zijn op weg. De morgen na het samen zetten, doe ik altijd ’s avonds, was een duivin toegetakeld door de doffer. meteen terug naar het duivinnenhok. Van 1 koppel was de duivin baas in de bak. Die heb ik in een andere bak gezet en dat ging toen meteen goed. De doffer heb ik bij de losse duivinnen in het hok gezet en mag nu zelf eentje uitkiezen. Dat doe ik de laatste jaren altijd met koppels die niet willen.
Zootje.
Als redacteur van het Spoor keek ik op. Een open brief van de Olympiade commissie, een groep van keurmeesters e.d., zou niet geplaatst mogen worden in het Spoor. Dit zijn natuurlijk Afrikaanse omstandigheden. Dit kan nooit de bedoeling zijn. E.e.a staat op Pipa die wel de brief geplaatst heeft en zo hoort het. Dit lezende kan ik niet helemaal een mening hebben want de tegenpartij heeft nog niet gereageerd. In ieder geval wel een kenmerk waarom de duivensport in zwaar weer zit. Op deze wijze gaat het nooit goed komen. OP welke wijze wel overigens??. In ieder geval zijn regels, regels en hieraan moet iedereen zich houden. Ach, ze zoeken het maar uit. De duivensport beleef ik op mijn eigen erf en dat wil ik graag zo houden.
