De eerste.
Het eerste stukje van 2019. Ik wens iedereen het beste toe voor 2019 en vooral in goede gezondheid. Wat gezondheid betreft, die laat mij dit jaar tot nu toe in de steek. Man oh man, de rug. Qua mobiliteit heb ik niet veel speling meer. Het schoonmaken van de hokken is iedere dag een hele inspanning in plaats van ontspanning. Je ziet het aan de duiven. De wijze van bewegen in het hok is voor de duiven ongewoon en dat laten ze blijken door bij mij uit de buurt te blijven. Ik word hier niet gelukkig van maar kan hier tot nu toe weinig aan doen. Morgen voor het eerst naar de Fysio. Kijken of die de boel weer goed kan krijgen.
Nieuw.
Een aantal zaken wil ik graag benoemen. Afgelopen weekend nog een duif op de kop weten te tikken. Voor weinig, veel kwaliteit afgaand op de stamkaart. Het is een doffer van 2018, lijn Jaarling Dondersteen. Uit deze lijn, en van dezelfde liefhebber, heb ik al duiven. Ben hier redelijk goed mee. Alhoewel, in 2018 heb van beide duiven 8 jongen gekweekt en aan het eind van de rit geen een over gehouden. Nu lag dat meer aan de eerste vlucht met de jongen dan aan de kwaliteit van de duiven. Tenminste, dat hoop ik. Wat dan opvalt is de prijs. Ik heb nu een jong uit 1 van de stamduiven. Afgelopen jaar 2 jongen uit de vliegers met een eerste prijs maar die waren duurden dan deze nieuwe aankoop!!!!. Dat is toch vreemd. Meest kun je beter aan de bron kopen dan via internet of een andere verkoop. In dit geval was dit dus anders. Daarnaast heb ik nog een nieuwe aanwinst bij de kweekdoffers. Vanmorgen tijdens de schoonmaak hoorde ik in het duivinnenhok een duif behoorlijk koeren. Het leek op dat van een doffer. En wat bleek, een laat jong uit mijn beste koppel bleek geen duivin maar een doffer. Ik had deze speciaal laten lopen voor de kweek. Als duivin dan. Maar, ik ben niet minder blij dat het een doffer is. En daarnaast is het ook nog een hele mooie.
Belichten.
Daar ben ik deze week mee begonnen. Ik had zowel bij de kweekdoffers als bij de duivinnen, de lampen ontstoken. Van horen zeggen hoorde ik dat duivinnen niet belicht hoeven te worden. Die komen wel met eieren, ook zonder lampen. Voordeel van niet belichten is het niet aanlopen van duivinnen. Hoe vaak hoor je niet dat na een dag of 4, eieren in de schaal liggen. Eieren die dan ook nog vaak onbevrucht zijn. Dus hier ben ik na 2 dagen meteen maar weer mee gestopt. Eens zien hoe dit uit gaat pakken. De vliegdoffers hebben ook geen extra licht. Die koppel ik in een later stadium. Die krijgen geen jongen. Alleen een bak, duivin en daarna een poosje broeden. Kijkend naar afgelopen jaar heb ik weinig vertrouwen in alles. In ieder geval krijgen de duiven geen extra roodsteen meer. Na het debacle van afgelopen jaar laat ik dit wel even achterwege. Over een week ga ik de kwekers bij elkaar zetten. Ik zie hier altijd tegen op. Kan niet tegen vechtende duiven ect. Daarom eerst de kwekers maar en daarna de vliegers. Dan is alles nog te overzien.
Afscheid nemen.
Gelukkig niet definitief. Maar onder het motto van, “aan alles komt een eind”, nam een van mijn beste vrienden, Willem Mulder, afscheid van het werkzame leven. Hij gaat genieten van een leven zonder werken. Samen met zijn vrouw Corrie heerlijk samen doen. Willem en ik kennen elkaar al meer dan 30 jaar en hebben regelmatig contact. In zijn jaren bij Garvo fungeerde ik als Testhok. Als er iets nieuws op de markt kwam mocht ik het testen. Zo was ik een van de eerste melkers met het fase 1,2,3, Systeem. Geweldig was dat. Baanbrekend zelfs in die tijd. De marges op deze samenstelling waren echter te klein en het fasevoer verdween van de markt. Zonde maar het geeft ook maar weer eens aan dat het handel is en niet de liefde richting duivenmelkers. Over dit soort zaken kon en kan ik met Willem uren zitten te praten. Ook nu hij gepensioneerd is kan ik bij hem terecht voor voedingsadviezen. Gelukkig maar al moet gezegd dat voeren niet het moeilijkste in de sport is. Heb ik van horen zeggen.
2019.
Een nieuw jaar dus en dan ook meteen nieuwe kansen. Dat duivenminnend Nederland moeilijk om kan gaan met nieuwe omstandigheden mag duidelijk zijn. Naast het aftreden van het afdeling 10- bestuur lijken meer bestuurders in andere afdelingen het bijltje der bij neer te gooien. Als je het niet ziet zitten in veranderingen lijkt mij dit de meest verstandige keuze. Het motto van, “veel zullen nu stoppen met de sport” Lijkt mij niet geheel van toepassing. Simpel, als niets gebeurd dan stoppen liefhebbers. Wil men van koers veranderen stoppen liefhebbers maar dan heb je wel een toekomstbestendig plan. Je hoeft dan niet van koers te veranderen. Daarnaast is het voor niemand verplicht om overal aan deel te nemen. Kijk, als de buurman een nieuwe auto koopt van 100k, dan hoef ik dat niet te doen als ik daarvoor niet de mogelijkheden heb. Simpel. Alleen, in de duivensport wil iedereen overal aan deelnemen, ook als ze de mogelijkheden niet hebben!!!… In mijn ogen compleet verkeerd. Zelfs grote liefhebbers hebben een plan en specialiseren zich op een bepaald onderdeel. Nogmaals, zouden meer mensen moeten doen want daar ligt de toekomst!!..
