Angst.
Zelden heb ik een postduif zo bang gezien. Het moest er van komen. De duiven gingen naar buiten. De eerste dag vloog alles kriskras door elkaar. U kent dit wel. DE 2e dag zag ik aan het vliegen dat een rover tussen het koppel had gezeten. Her en der duiven in het luchtruim. Tijdens het hok schoon maken kwam de achterbuurvrouw met de mededeling dat bij haar een postduif in de kamer zat. Zou best eens kunnen. En inderdaad, het was een duivinnetje van mij. Zij was met een rotvaart de kamer ingevlogen en beëindigde haar reis tegen de televisie. Haar poeder zat op het beeldscherm. Nog nooit gezien. Geeft de angst maar weer eens aan. Tevens wordt wel duidelijk dat de roofvogel een steeds grotere plaaggeest van onze duiven aan het worden is.
Opkomen.
De jongen komen prachtig op. Geen gepiep. Alleen tijdens het voeren hoor je ze. De jongen die met de duivinnen samen zitten in het jongenhok, zie ik al naar buiten lopen. Altijd gunstig zeg ik maar.
Mening.
MIj werd naar mijn mening gevraagd over het NPO-stuk dat ons naar een betere toekomst moet brengen. In de duivensport wel te verstaan. Ik heb het stuk een paar maal gelezen. Wat ik mis is een visie over het massaal inkorven van duiven door 1 liefhebber. ik lees een stukje over een kenner in de paardensport. Dat gaat daar veel eerlijker. Ik vraag mij af hoe betrokkene in het verhaal staat als je 2 koetsen neemt. Voor de ene doe je 1 paard, voor de andere 4 en lopen maar. De kans is groot dat de koets met 4 paarden meer aanspraak maakt op de overwinning dan die met slechts 1. Als aan dit euvel niets wordt gedaan, zal de duivensport altijd blijven achteruitlopen en op het laatst alleen maar professionals kennen. Is dat wat wij willen??. Dacht het niet.
