Domper.
Opnieuw was het afgelopen weekend in Noord Nederland niet best. Donker en regenachtig. Kortom, geen duivenweer. Vanuit het Zuiden kwamen de opklaringen. Net op het moment dat gelost zou worden betrok het echter weer op de losplaats zodat een lossing niet mogelijk was. Opnieuw dus naar zondag. Toen waren de omstandigheden beduidend beter en konden om 8.15 de duiven aan de terugreis beginnen. De wind mee betekende dat de snelheden aan de hoge kant zouden zijn. Net als afgelopen week had ik ook dit weekend weer een mooie vroege duif. Nadat deze vogel geklokt was, goed voor de eerste in de club, werd het stil, heel stil. Zo stil dat ik mij zelfs afvroeg of de rest wel gelost was. Natuurlijk wist ik beter maar na de hoofdvogel was het droefenis. Tel daarbij nog dat de eerstgetekende niet terug gekeerd is dan kunt u nagaan dat mijn stemming niet al te best was. Wat een zootje dit jaar. Iedereen weet dat de meeste duiven weinig tot geen kwaliteit hebben maar dat de groep in mijn hok zo door de mand valt komt zelfs voor mij als een verrassing. En de duif die van de 7 keer, 6 prijzen pakt is niet meer. Het groepje dat mee gaat komend weekend wordt zo wel heel klein. Het plezier in de duivensport holt hard achteruit bij mij.
Jongen.
Alle hoop is gevestigd op de jonge garde. En het moet gezegd, die gaan steeds beter. Door ziekte doe ik ze niet mee op de gewone tour maar ik zie dat ze iedere dag beter worden. Door genoemde tegenslag kon ik ze niet africhten. Ze bleven steeds kleine rondjes door de omgeving vliegen en dan is africhten vragen om problemen. De laatste tijd beginnen ze te trekken en zijn ze soms meer dan een half uur uit beeld. DE tijd om de manden uit de schuur te halen komt dan ook in zicht. Ik heb nu nog tijd genoeg om ze vaak op korte afstanden af te richten. Verder dan Coevorden, voor mij 20 kilometer, hoeft niet. Beter 10 keer op 20, dan 2 keer op 100 kilometer zeg ik altijd. Of zoals een gekend liefhebber zegt, een duif weet bij de lossing niet hoeveel hij of zij vliegen moet. En gelijk heeft hij. Eenmaal op koers maakt de afstand niet zoveel uit. Gezondheid, daar komt het op aan. Bij twijfel, geen duiven spelen!!!!. De tweede ronde denkt dat ze in resort zitten en genieten volop van vakantie. Gisteren kwam hieraan abrupt een eind. De vlag der tussen en allemaal de lucht in. Nu was het behoorlijk warm dus of dit helemaal verstandig was??. Daarnaast heb ik besloten om de jaarling duivinnen op het jongen hok te laten. Die kunnen dus straks op de 2e tour mee om ervaring op te doen. Ze kunnen dus mooi de 2e groep in beweging brengen. Kortom, het is wel heel veel werk om zaken allemaal te regelen.
Druk.
Dat is voor veel liefhebbers een punt waar ze zich zorgen over maken. Werkende mensen kunnen het allemaal niet meer opbrengen. Enkele melkers waar ik mee bevriend ben moeten alle zeilen bijstellen om met de jongen te kunnen vliegen. DE een heeft hulp in moeten roepen omdat anders de jongen niet los kunnen. Een ander kan helemaal niks vanwege s’morgen heel vroeg de deur uit en laat weer terug. Zonder hulp kan niks dus en dit gaat de duivensport opbreken. Ze roepen, je moet keuzes maken. Maar zelfs als je keuzes maakt kom je zonder hulp in de problemen. Met oude en jonge duiven vliegen is alleen weg gelegd voor mensen met vrije tijd en mensen die gemakkelijk vrij kunnen nemen. In sommige gevallen is dit laatste niet mogelijk. Je zou natuurlijk kunnen bepalen alleen met jongen te gaan vliegen maar wat doe je met die jongen na het seizoen?? Alleen dit weekend hebben wij een vitesse, eendaagse en overnachtvlucht met de oude duiven en een jonge duivenvlucht. In mij optiek allemaal teveel van het goede. In ieder geval loop ik in deze polonaise niet mee. Ik heb alleen over vrije tijd gehad. Maar wat dacht u over de kosten die dit alles met zich mee brengt???. Na de kostenstijging bij ons in de afdeling is voor mij het spelen met veel duiven helemaal uit den boze. Als je 50 jongen in de mand stopt ben je, inclusief uitslag, zo maar tussen de 30 en 40 Euro armer. Voor een doorsnee gezin niet te betalen. En wat zijn nu 50 duiven??.
Veel weg.
Schering en inslag is het. Duiven verspelen van korte afstanden. Veel tijd steken in africhten en alles gaat goed. Totdat die ene dag komt. Mooi weer, manden pakken, duiven der in en snel nog maar even lappen. Bij thuiskomst geen veer terug en dan begint het lange wachten in sommige gevallen. Ineens een duif. Dan weet je, dit gaat helemaal fout. Stuk voor stuk druppelen ze binnen. In sommige gevallen kun je de oorzaak live mee maken. Een bevriend liefhebber liet zijn jongen los. Terwijl ze rond cirkelden ineens een roofvogel dwars door de groep. Het resultaat laat zich raden. Nu had hij geluk dat de duiven gezond waren en dat de meesten het hok terug wisten te vinden. Maar hoe vaak lees je niet dat meer dan de helft weg is. Bij verliezen kun je kijken naar de toestand in de auto. Bij warm weer, was der voldoende zuurstof voor handen. Klinkt misschien stom maar is wel belangrijk. Misschien dat de duiven het wel benauwd hadden zonder dat je hierin erg had. Ach, misschien begin ik wel door te draven maar duivensport gaat tegenwoordig om de kleinste details die vaak over het hoofd worden gezien. Maar maak het vooral niet te moeilijk.
