En dat zit voor mij het seizoen met de oude duiven er op. Het is snel voorbij gegaan. Terugkijkend ben ik meer dan tevreden. Mijn duivinnen hebben op een enkele uitglijder na, prima gepresteerd. Het is lang geleden dat ik met oude duiven in de club 5 eerste prijzen gepakt heb. Een teken dat de kwaliteit beter geworden is. Dat terwijl de kwantiteit naar beneden is gegaan. Met minder toch meer plezier. Wie wil dit nu niet. Hieruit blijkt ook dat met het Systeem van Aldert Hiemstra medicijnen tot het verleden behoren. Het hele jaar, behalve TKK en Balance, geen medicijnen verstrekt. Geen enkele geelkuur, niets tegen luchtweginfecties of wat dan ook. Echt helemaal niets. Dit betekent ook dat mijn hok nu goed is. Hier ga ik dus niets meer aan veranderen. Afgelopen zaterdag voor mijn duiven 2 vluchten. De laatste vitesse en de een na laatste fondvlucht. Met name de laatste was voor mijn doen eentje van de buitencategorie. 707 Kilometer met wind op de kop. Opnieuw was het mijn jaarling 119 die voorop was. Voor mijn hok een knap duivinnetje. Dit jaar op de fond in het samenspel, 24e Vierzon, 249 duiven, 34e Sens, 444 duiven en een 36e Sourdun, 512 duiven. Ik ben blij met haar. Haar vader is een rechtstreekse van Henk Scheffel, de moeder komt via Gerald Ensing. Op de vitesse was de 66 eerste in de club. Hierdoor werd ze ook 1e vitesseduif kampioen. 7 Op 7 op de vitesse. Zij komt uit een doffer van de combinatie Ottens en een duivin van clubgenoot Gerrit Jager. Een echte sprinter. Komend weekend nog 6 mee naar Dissy le Gros, 405 kilometer voor mij. Hopen dat ik hier nog een tijdduif kan pakken. De vooruitzichten zien voor komende zaterdag volgens de weerprofeten, er goed uit. Laten wij het hopen.
De jongen.
Beleven komend weekend de vuurdoop. Altijd weer spannend. Ik weet niet hoe het gaat lopen. Kijkend naar de africhtingen ben ik geneigd te zeggen dat het helemaal niets wordt. Van de 20 waar ik mee begon af te richten zijn nog 15 exemplaren over. Zo op het oog is het kaf van het koren. Door de loop der jaren weet ik dat dit echter geen garantie is dat alles terug komt. Om mij heen kijkend zijn dit jaar de verliezen bij sommige liefhebbers weer enorm. Niet iets om vrolijk van te worden. Duiven overhouden lijkt al een spel op zich. En dan moeten ze ook nog op tijd naar huis komen. Laten wij het maar op selectie houden. Afgelopen dinsdag ter afsluiting nog een lap vanuit Ommen. Net als de voorgaande keren ook nu weer pijn in de nek van het wachten. Maar goed, na anderhalf uur 13 van de 15 terug. In een groep. Dat was al heel wat. De andere 2 zijn thuis gekomen terwijl ik aan het werk was. Vragen blijven gesteld worden waarom en waar het aan ligt dat duiven verdwijnen. Voor mij is het al jaren duidelijk. Teveel duiven in de containers. Exploitatie is belangrijker dan het welzijn van onze duiven. Zoveel is wel duidelijk. Een goede verluchting is van essentieel belang. Kijk maar naar onze clubprestaties nadat de verluchting van het duivenvervoer functioneerde. Het verhaal van Steven van Breemen is voor mij altijd een maatstaaf. Mee in de container en kijken wat hierbinnen gebeurd. Dat wil je niet weten bij vooral jonge duiven. Vooral als het buiten meer dan 25 graden is zijn de rapen gaar. Willem de Bruijn zegt ook altijd, “meer dan 25 graden, onervaren jongen thuis houden”. Komend weekend gaan we het mee maken. Veel succes allemaal.
