Zo is het hoe ik tegen afgelopen zaterdag aan kijk. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, het was de slechtste vlucht van het jaar. In de club slechts 1 prijsje. Dit jaar ben ik anders gewend. Maar, het is niet anders en we gaan nog maar even verder. Overigens was genoemde klassering in het samenspel nog goed voor een klassering ruim binnen de eerste 100. Dat is toch vreemd te noemen. Het meest opvallend was toch wel de aankomst van de laatste exemplaren. Binnen 3 minuten arriveerden 4 stuks. Daar sta je dan raar naar te kijken. Aan de duiven zelf is niets te zien. Mooi glad, dons en goede mest. Gewoon maar weer doorgaan. Dat de training iets minder wordt vind ik persoonlijk niet erg. De tank moet vol voor komend weekend. Met name de fondduiven. Die krijgen het dit weekend niet cadeau. Ruim 700 kilometer voor de kiezen met een wind die het nog moeilijker maakt. Normaal gesproken niet mijn vluchten. Maar mijn 3-tal gaat toch mee. Kijken wat ze kunnen. Als het niets wordt, was het meteen de laatste fondvlucht voor dit jaar. We gaan het zien. DE korte vlucht gaat naar Weert, de laatste vitessevlucht. Je ziet aan de duiven dat het eind van het seizoen in de wachtkamer zit. Ook de baas gaat hier binnenkort in zitten denk ik.
Jonge duiven.
Bij mij is het slecht naar huis komen bijna standaard aan het worden. De eerste training liep uit op een chaos. 20% wist het huisadres van 7 kilometer niet terug te vinden. De 2e africhting op 20 kilometer ging iets beter over 2 dagen gerekend. Slechts 1 in de min. Na 1.5 week kwam nog eentje terug van de eerste africhting. Afgelopen dinsdag de visspullen en de duiven mee genomen. Op 25 kilometer om de 10 minuten een duif los gelaten. Zo had ik de zekerheid dat ze minder kans hadden om bij elkaar te komen. Na goed een uur op de camera gekeken. Ik zag duiven in de ren zitten dus enkele exemplaren waren al weer thuis. Opvallend het aantal duiven op de ren bij de kwekers. Die gingen niet naar binnen. Achteraf bleek bij thuiskomst dit allemaal vreemde duiven te zijn. Nog nooit mee gemaakt. Maar goed, na 2.5 uur en 4 brasems verder was ik weer thuis. Van de 16 was de helft thuis. Viel mij gezien de voorgaande trainingen niet tegen. Na verloop van tijd stond de teller op 12. Toen werd het stil. S’ avonds nog 1 erbij zodat 3 nog onderweg waren. Woensdagmorgen vroeg nog 2 duiven thuis. De teller stond op 15. DE laatste is nog steeds onderweg. Nog 15 om mee te spelen dus. Niet veel maar het moet genoeg zijn. Volgende week nog maar een keer. Als de omstandigheden goed zijn gaan ze op Kalkar mee. Maar, en je kunt niet ver vooruit kijken, de voorspellingen zijn voor duiven niet al te best. Warmte en een O in de wind. Niet best voor jonge, onervaren duiven. Dan wordt het nog maar een weekje later.
Kunst.
Afgelopen week heb ik door afwezigheid van een redacteur bij het Spoor, de verslaggeving van afdeling 5 gedaan. De grootmeester op Bordeaux spande wat mij betreft deze week de kroon. Dit kunstje realiseerde hij op een konijnenhok op poten. Werkelijk, een tot kunt verheven prestatie. De liefhebber pakte 4 van de 5 waarvan 2 binnen de eerste 100 in de afdeling. Respect. Het valt trouwens niet mee om in een andere afdeling verslag te doen. Allemaal nieuwe namen, veel bellen en nog meer werk. Voor de redacteuren van het Spoor dan ook een diepe buiging om iedere week maar weer iets aan papier toe te vertrouwen. Voor komend weekend wens ik iedereen die duiven mee heeft succes.
